υπερδοξάσμιος

-ον, Μ

ένδοξος στον υπέρτατο βαθμό, υπερένδοξος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερδοξάζω μέσω ενός τ. *ὑπερδοξασμός (πρβλ. σεβάσμιος: σεβασμός)].